Psychoterapia

Psychoterapia to terapeutyczna relacja – lecząca lub wspierająca, ustalona pomiędzy dwoma osobami: wykwalifikowanym psychoterapeutą i jego pacjentem. Pacjentem może być też para np. małżeństwo, rodzina bądź grupa. Podczas psychoterapii rozwiązywane są problemy natury psychologicznej, emocjonalnej, choć czasem znajdujące wyraz w problemach somatycznych (przykładem czego jest wpływ stresu na funkcjonowanie ciała). Psychoterapia jest często stosowana w kryzysach życiowych, w momentach zmiany i konieczności zaadoptowania się do nowej sytuacji.

Celem psychoterapii jest poprawa samopoczucia, zdrowia, radzenia sobie, a także rozwój osobisty i pełniejsze wykorzystywanie własnego potencjału. Psychoterapia wspiera naturalną potrzebę rozwoju człowieka i przywraca życie pacjenta do równowagi. Oprócz redukowania cierpienia czy niemożności , efektem psychoterapii jest zwykle poprawa relacji osobistych klienta. Jest to związane z tym, że podczas psychoterapii zachodzi też proces uczenia się.

Najprościej rzecz ujmując, psychoterapia polega na rozmowie. Ten dialog prowadzi do zmiany. Nie oznacza to jednak, że trzeba cały czas mówić. Ważna jest relacja, kontakt z zaufaną osobą, jaką jest terapeuta. W końcu jest to spotkanie – też z samym sobą, zawierające elementy poznawania siebie i dokonywania mniejszych lub większych odkryć. Rolą psychoterapeuty jest tworzenie wspierającego środowiska, okoliczności, które ułatwią zmianę. Klient uświadamia sobie różne zależności, w których się znajduje.

Niektóre terapie zawierają także elementy słowa pisanego czy dramy, a terapia z dziećmi czerpie z rysunku i zabawy. Dobór metod jest uzależniony od nurtu terapii. Psychoterapia oparta jest na swojej metodologii, wynikającej z przyjętej teorii czy paradygmatu.

Wszystko zaczęło się początkiem XIX w., kiedy to wiedeński lekarz Zygmunt Freud rozwinął nowatorską metodę leczenia nerwic. Leczenie oparł na metodzie wolnych skojarzeń, analizie snu i na osobistej relacji. Były to czasy, kiedy odkryto prawidłowość, że wiele problemów natury fizycznej, somatycznej ma źródło w psychice, w sposobie wewnętrznego przeżywania. Aktualnie początki psychoanalizy są portretowane w mniej lub bardziej fikcyjny sposób w licznych filmach. Jednakże są to elementy dające podwaliny, punkt odniesienia dzisiejszym szkołom psychoterapii. Podobne do psychoterapii elementy antropolodzy znajdują już w dawnych kulturach i w ich rytuałach, postępowaniach leczniczych. W XX w rozwinęły się liczne szkoły psychoterapii, które możemy ująć następująco:

Psychoterapia - graf

W Telos oferujemy Państwu psychoterapię psychodynamiczną, wybierając ją z powyższych jako rozwiązującą problemy i docierającą do sedna, oferującą osobie samoświadomość.

Nurt psychodynamiczny zakłada, że przywołując do świadomości wewnętrzne dylematy, odzyskujemy nad nimi kontrolę i możemy żyć w sposób pełniejszy. Nieujawnione wewnętrzne konflikty mogą paraliżować działanie i wywoływać niepożądane skutki. Terapia ta pozwala uwolnić siebie, stać się bardziej aktorem niż obserwatorem swojego życia. Podejście psychodynamiczne kładzie też akcent na relacje z innymi ludźmi. Psychoterapia psychodynamiczna odznacza się empatią terapeuty, który używa swojej wyobraźni. Dzięki temu możliwe jest zrozumienie drugiej osoby, mimo że nie przeżyło się dokładnie tego samego, co ona. W tym podejściu ważne są przeżycia, a także wyobrażenia. Terapeuta jest elastyczny: ważne jest to, co wnosi do psychoterapii pacjent. Pozwala to uwypuklić punkt widzenia samego pacjenta. Pacjenta angażuje się jako współpracownika. Jego aktywność jest niezbędna do zrozumienia jego psychiki.

Charakterystyczny dla psychoterapii jako dziedziny jest mocny akcent na zasady etyczne; powstają szczegółowe kodeksy etyczne, które obowiązują psychoterapeutów. Podstawę etyki stanowi zagwarantowanie pacjentowi poufności całego procesu. Pacjent ma pewność, że jego słowa i jego sprawy pozostałą między nim a jego terapeutą. Jeżeli psychoterapeuta analizuje terapię ze swoim superwizorem, czyni to w taki sposób, aby była uniemożliwiona identyfikacja konkretnej osoby. Właśnie drugim filarem etyczności psychoterapii jest poddawanie się przez terapeutę regularnej superwizji. Superwizja to nadzór profesjonalnego przebiegu terapii, przeprowadzony przez innego wysoko wykwalifikowanego i doświadczonego specjalistę.